RUHLARI SEVGİNLE AYDINLAT...

Çok severim kaybolmayı.Fark etmezler bile beni civcivlerim.Zil çalmış umurlarında değil.Benim ,sınıfta olmadığımı gördüklerinde "A!!Öğretmen yokmuş ki..." cümlelerini söylerlermiş birbirlerine. Pek hoşuma gidiyor,kapı ardından gelen uğultuyu dinlemek;bazen az aralanmış kapıdan göz ucuyla onlara bakmak.Dalmış hepsi ayrı  dünyanın içine kendilerince yeni bir gezegen oluşturmaya çalışırlar. Ama bağırmazlar birbirlerine, bilirlerki, çalışmadan sonra akran değerlendirmesi yapacaklar.Utanırlar arkadaşlarından olumsuz cevabı almayı.Baştan davranışlarını düzeltirler, dikkat ederler.Sevmezler tek düşüneni,istemezler bir fikri zorla kabul ettirilmesini.Öğrenirler böylece demokrasiyi, hakları, adil davranmayı.Lider olmak isterler, yönetmek isterler gruplarını...Ama baktılarki liderlik becerileri şimdilik yeterli değil, verirler istemeselerde bu görevi başka arkadaşlarına.Gülerler, bıcır bıcır konuşurlar, beyin fırtınası yaparlar ,bilmeden o fırtınanın kendilerini ilerde nasıl da olumlu etkileyeceğini.Konuşmayanın birden kendine güveni gelir başlar şakımaya.Hatta paylaşmayı görev edinir malına kıymet verenler.Yeter ki, en iyi çalışma onların olsun.Yeter ki en etkileyici konuşan ballandıra ballandıra sunsun yapılanları...

Seviyorum kaybolmayı grup çalışması esnasında.Çocukları izlemek ve programın ön gördüğü tüm becerileri onlara bu şekilde verebilmenin mutluluğunu yaşamak ne güzel.Ya siz?

Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...